Arga, Bora2024-07-122024-07-1220202618-5784https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/436001https://hdl.handle.net/20.500.12415/9563Martin Heidegger, yorumbilgisel bir döngü ile sanatın kökenini varlık vehakikat üzerinden açıklama yolunu izler. Diğer yandan Aristoteles, sanatın doğayıtaklit ettiği görüşünü savunur. Bu yüzden ilk etapta Aristoteles’in sanat görüşününHeidegger’inki ile zıt düştüğü algısı oluşsa da Aristoteles, üzerinden sanatgörüşlerini temellendirdiği tragedyayı doğal varlıklarla bir görmez. Aksine,‘karakter’ kelimesini çoğu zaman ‘karakterin ortaya konuşu’, ‘düşünce’ kelimesinide ‘dilde ortaya konan düşünce’ anlamında kullandığından, Aristoteles için şeylerinilk etapta göründükleri gibi temsili değil, hakikatlerinin ortaya konması gerekliliğisavunulabilir. Dahası, Heidegger’in ve Aristoteles’in sanat üzerine fikir birliğinevardığı konuların arasına şiirsel sanatların doğası görüşü de dâhil edilebilir. Buyüzden, Heidegger’in ve Aristoteles’in sanat görüşlerinin sanılanın aksine birortaklık taşıdıkları ifade edilebilir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessArticle2572924743600115