Aytekin, Hakan2024-07-122024-07-122020Aytekin, K. (2020). Kent ve kedi / City and cat. Maltepe Üniversitesi, Scienceup, 4, s. 110-113.2717-8358https://hdl.handle.net/20.500.12415/6428Kentlerin henüz mahalle kültürünü yitirmediği zamanlarda kediler serbest yaşardı. İnsanlar ve hayvanlar arasında adı konmamış bir simbiyoz sözkonusuydu. Geleneksel mimarinin vazgeçilmez unsuru olan avlular, avluları sokağa karşı sağırlaştıran taş duvarlar, yuvarlak kiremitlerin kapladığı tavan araları, evlerin arasında kıvrılarak kaybolan Arnavut kaldırımlı sokaklar, birkaç meyve ağacının olduğu bahçeler kedilerin dolaşma alanı; açık sofalar ve eyvanlar ve alt kat pencereleri de evlere giriş-çıkış noktalarıydı.In the days when cities did not lose their neighborhood cultures, cats lived freely. There was an unnamed symbiosis between humans and animals. Yards are an essential piece of traditional architecture, stone walls that blocked the yards against the Street, attics covered with tiles, bendy cobblestone paved streets that disappear in between houses. Gardens with a few fruit trees were the roaming space of cats.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessSimbiyozHalk sinemasıMilli sinemaTürk sinemasıHalit RefikReview Article11341101