Korkmaz, RamazanAkar, Yeliz2024-07-122024-07-1220211308-82032548-047210.26517/ytea.477https://doi.org/10.26517/ytea.477https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/491948https://hdl.handle.net/20.500.12415/9672Batıda, Sanayi Devrimiyle 1700 yılların ortalarında başlayan değişim ve gelişim, dün yanın geleceğini yeniden tanzim eder. Buharlı gemiler, demiryolları, açılan fabrikalar;emek- sermaye ilişkisini yeniden düzenlediği gibi, devletlerarası ilişkileri de daha prag matik bir boyuta taşır. Teknolojik gelişimin desteğiyle büyüyen devletler; yeni kaynaklar,yeni pazarlar dolayısıyla yeni sömürge alanları aramaya başlarlar. Batı’daki bu geliş me ve değişmenin sağladığı refah, geri kalmış ülke aydınlarınca büyük bir hayranlık la izlenir. Zaman içinde geri kalmış ülkelerin aydınları/sanatkârları, gelişmiş ülkelerindüşünsel kaynaklarına ve sanatsal birikimlerine öykünmeye başlarlar; Osmanlı İmpa ratorluğu’nun gerileme dönemine rastlayan bu süreçte, Osmanlı aydınları da Batıyaöykünerek kendi kaynaklarıyla çatışır. Tanzimat dönemi Türk şiiri, tam da böylesi birmedeniyet buhranın yaşandığı bir zamanda şekillenir. Değişimin, belli bir düşünce for masyonundan geçmesi gerektiğini unutan, salt öykünmeci anlayışla Batılı kazanımlarıelde edilebilecekleri vehmine kapılan Osmanlı aydını/sanatkârı, olanla olması gerekenarasındaki mesafenin eşiğinde büyük bocalamalar yaşarlar. Bu çalışmada; Tanzimatdönemi Türk şiirine yansıyan düşünce ve duygu dünyasındaki çatışma, çelişki ve iki lemlerinin izi sürülecektir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessArticle2302519749194813