Coşkun Özüaydın, Bergen2024-07-122024-07-122019Coşkun Özüaydın, B., “Trajik İnsanın Yolu”, Toplum, Siyaset ve Etik: Felsefi Soruşturmalar, (Ed. Eray Yağanak, Ahmet Umut Hacıfevzioğlu), Sentez Yayıncılık, Bursa, 2019, s. 43-58.978-605-9922-85-2https://hdl.handle.net/20.500.12415/184120. yüzyılın hemen başında, 1900 yılında ölen Friedrich Nietzsche, yaşadığı çağın sorunlarından, Alman ulusunun içinde bulunduğu durumdan ve değerler alanındaki çöküntüden, en çok da bütün bunlar karşısındaki insanın bunalımından yola çıkarak ortaya koyduğu eserleriyle, çağdaşlarını olduğu kadar, kendisinden sonra gelenleri de etkileyen ve bugün de etkilemeye devam eden bir düşünür olarak karşımıza çıkmaktadır. Hatta o, hayret edilecek ölçüde birbirinden farklı görüşleri olan birçok kişinin, onun adını kullanarak kendilerini haklı çıkarmaya çalıştıkları bir figürdür.1 Bir düşünürün hareket noktası doğrudan doğruya yaşayan insan olunca, o düşünür sistemci ya da klasik anlamda bir filozof olarak değerlendirilmese de2 Nietzsche’nin eserlerinin bu yüzyılda da bir kez daha, defalarca kez daha ele alınması gerekmektedir. Nietzsche’den ancak kendini anlamaya çalışanlar bir şeyler anlayabiliyorlarsa ve anladıklarında da Nietzsche’yi değil aslında kendilerini anlıyorlarsa3, her çağda her insanın kendini, insanı anlamak için Nietzsche’ye ihtiyaç duyduğunu söyleyebiliriz. Zaten Nietzsche de böyle düşünmüş olmalıdır ki en temel eserlerinden biri olan Böyle Buyurdu Zerdüşt’ün girişinde “Bir kitap ki herkese göre ve kimseye göre değil” demektedir.4 Nietzsche, yaşamının talihinin belki de benzersizliğinin alınyazısından geldiğini, doğuş ve çöküş belirtilerinin kokusunu ondan daha iyi alanın çıkmadığını hatta Zerdüşt’ünü anlamak için belki gerçekten de insanın, kendisinin de olduğu gibi, bir ayağıyla yaşamın ötesinde olması gerektiğini düşünür.5 Stefan Zweig, Nietzsche’yi anlatırken, çığ gibi ardı ardına gelen bütün perdelerde o yalnız güreşçi, kaderinin fırtınalı havasında hep tek başınadır der ve şöyle devam eder: Tek bir insan bile yaklaşmaya ve bu yazgının iç bölgelerine girmeye cesaret edemez, her zaman tek başına konuşur, tek başına savaşır, tek başına acı çeker Nietzsche.6trCC0 1.0 Universalinfo:eu-repo/semantics/openAccessBook Part5943