Tekeli, İlhan2025-01-152025-01-152024Tekeli, İ. (2024). Pratiği kavramsal kapsamının gerisinde tutulan sosyal hizmetler alanı üzerine (26.Ulusal sosyal hizmet sempozyumu 2024 Açılış Konuşması), 26.Ulusal sosyal hizmet sempozyumu 2024 "Yeni toplumsal riskler ve belirsizlikler çağında sosyal hizmet" bildiri özetleri / 26.Natıonal social work symposium 2024 "Social work in the age of the new social crisis and uncertainties" abstract book, Ceylan, G. ve Kafes, H. (ed.), T.C. Maltepe Üniversitesi, s.6-14.978-605-2124-71-0https://hdl.handle.net/20.500.12415/13266Modernleşmenin evrimi sonucunda, günümüzde gelinen noktada sosyal hizmetler; üç tür aktör tarafından üretilmektedir. Bunlar; Özel Girişimciler, Kamu Kuruluşları, Sivil Toplum Kuruluşları (STK],diye sıralanabilir. Ama modernleşmenin başlangıcında bu hizmetlerin üretimi sadece özel kesime verilmişti. Ama vahşi kapitalizm sosyal hizmetleri üretmiyordu. Bunun sonucunda sanayi devrimini yaşayan ülkelerde 19 yüzyılın ikinci yarısında kentler yaşanamaz hale gelmişti. Bu durumda alana ikinci aktör olarak devlet/kamu girdi, kent planları yapılarak kent altyapıları üretilmeye başladı. Bu gelişmeler sosyal hizmet kavramının ortaya çıkmasını getirdi. Sistemin sürebilmesi için kapitalist girişimcilerin yapamadığını yapma görevini devlet yükleniyordu. Devletin böyle bir işlevi yüklenebilmesi için modern kentsel yaşamın ve bunun içinde kamusal hizmetin işlevi konusunda gelişmiş bir organize tasavvurun oluşmuş olması ya da oluşturulması gerekiyordu. Nitekim, bu koşul belli bir gecikmeyle oluştuktan sonra, 19 yüzyılın son yıllarında Avrupa’da ve ABD’de ilk sosyal hizmet eğitimi okulları açıldı. Sosyal Hizmetler yol açan yalnız kapitalizmin yapamadıkları değil aynı zamanda yaptıklarıydı. Kapitalizmin sağladığı büyüme eşitsiz bir büyümeydi. Bu büyümenin içinde yoksullaşanların desteklenmesi, doğal felaketle karşılaşanların sorunlarının çözülüp topluma entegrasyonunun sağlanması gerekiyordu. Bu görevler de kamu destekli ya da desteksiz STK’larca yüklenilmeye başladı. Türkiye'de bunun ilk örnekleri olarak Hilal-i Ahmer, Darüşşafaka, Himaye-i Eftal'i sayabiliriz. Bunlar Osmanlı utangaç modernitesinin sosyal hizmet kuramlarıydı. Dünyada ve Türkiye’de sosyal hizmet anlayışı ve pratiğinde gelişme esas olarak II. Dünya Savaşı sorasında gerçekleşti. Savaşan ülkeler, savaş sonrasında bir daha dünya savaşı ve büyük ekonomik krizler yaratmayacak bir dünya düzeni kurmak istiyorlardı. Bunun için BM kuruldu, Breton Woods para sistemi oluşturuldu. Bu dönemde "Refah Devleti” kavramı kullanılmaya, Keynesgil ekonomik politikalar uygulanmaya başladı. Devlet vergilendirme yoluyla elde ettiği kaynakları, sistemin krize düşmemesi için yeniden dağıtıyordu. Türkiye’ye refah devleti/sosyal devlet kavramının gelmesi 1960’11 yıllara kadar gecikti. Bu kavramı Türkiye'nin gündemine 1961 Anayasası getirdi.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessSosyal HizmetPratikSosyal PolitikalarToplumsal SistemSosyal Hizmet AlanıArticle146