Yılmaz, ZahitŞahbaz, İbrahimKuru, GoncaYetimoğlu, Melike Ezgi2024-07-122024-07-122022Yılmaz, Z. (2022). Ceza muhakemesi kanunu açısından işlenen fiilin haksızlık içeriğinin azlığı. Şahbaz, İ., Kuru, G. ve Yetimoğlu, M.E. (ed.). Anayasa Hukukundaki Gelişmelerin Işığında Kamu Hukuku Sempozyumu içinde (157-172 ss.). İstanbul: Maltepe Üniversitesi Yayınları9786052124550https://hdl.handle.net/20.500.12415/14595271 sayılı CMK’ya göre işlenen fiilin suç olma özelliğini devam ettirmesine rağmen fiilin haksızlık içeriğinin azlığı dolayısıyla sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmektedir. Bu hüküm çeşidi, sanığın suç teşkil eden fiili işlediğinin sabit olmasına karşın gerçekleşen fiilin haksızlık içeriğinin mahkumiyet kararı verilmesi için yeterli ağırlıkta olmadığı takdirde mahkumiyet cezası almamasına imkan vermektedir. Bu itibarla CMK’da bu düzenlemeye yer verilmesi oldukça olumludur. Bununla birlikte, bu hükmün hangi hallerde tatbik edilmesi gerektiği konusunda netlik olduğunu ifade etmek güçtür. Esasen işlenen fiilin haksızlık içeriğinin azlığı sebebiyle ceza verilmesine yer olmadığına dair karar verilebilmesi için yasada açık bir norm bulunması gerektiğine ilişkin mecburi bir düzenleme olduğu kanaatinde değiliz. Hakimlerin, işlenen fiilin haksızlık içeriğinin azlığı konusunda yegane takdir hakkı sahibi olduğu açıktır. Nitekim hakim, somut olayda TCK’nın 61’inci maddesi uyarınca fiilin işleniş biçimini dikkate alıp suçun kanuni tanımında öngörülen cezanın alt ve üst sınırı arasında temel cezayı da belirlemektedir. Ancak fiilin haksızlık içeriğinin azlığının tespiti halinde CMK’nın 223/4-d maddesi uyarınca sanığa hiç ceza verilmemektedir. Haksızlık içeriğinin azlığının tespiti noktasında farklı kriterlerden hareket edilebilirse de düzenlemenin belirsizliği, uygulamada farklılıklara neden olarak eşitlik ilkesine zarar verebilir.According to CPC no. 5271, although the committed act keeps on the characteristics of a crime, a judgment of “no need to inflict punishment” is rendered due to lack of unjustness of the committed act. This type of judgement allows the accused not to be sentenced if it is proven that the criminal act has been committed, however the unjustness of the act is not of sufficient for the perpetrator to be sentenced. In this respect, it is quite positive that this regulation has been included in the CPC. However, it would be difficult to say that there is exact clarity regarding to which cases this provision apply. In fact, we do not believe that there is a mandatory regulation stating there should be a clear norm in the law in order to be able to decide that there is no room for punishment due to the unjustness of the committed act. It is clear that judges have the sole discretion regarding the unjustness of the committed act. As a matter of fact, it is the judge who determines the penalty to be applied between the lower and upper limits of the penalty stipulated in the legal definition, taking into account the way the act was committed in accordance with Article 61 of the TCC. However, if the lack of unjustness of the committed act is detected, no penalty is given to the accused in accordance with Article 223/4-d of the CPC. Although different criteria can be used at the point of determination of the lack of unjustness of the committed act, the uncertainty of the regulation may harm the principle of equality by causing differences in practice.trAttribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United Statesinfo:eu-repo/semantics/openAccessHükümHaksızlıkMahkumiyetTakdir HakkıBelirlilikJudgementUnjutnessConvictionDiscretionCertaintyBook Part