Karataş, SevcanBat Tonkuş, Merve2024-07-122024-07-122020Karataş, S. ve Bat Tonkuş, M. (2020). Violence against children: neglect and abuse / Çocuğa yönelik şiddet: ihmal ve istismar. International Faculty of Nursing Student Congress 2020, Maltepe Üniversitesi. s. 59-60.978-605-2124-33-8https://hdl.handle.net/20.500.12415/8917Child abuse and neglect are defined that ‘bad behaviours resulting in physical, emotional, sexual abuse, neglect and other forms of abuse that adversely children’s health, survival, physical development, or sense of trust in relationships’ by World Health Organization (WHO) (WHO, 2016 ). In DSM-V, abuse and neglect are taken part under the title of ‘Abuse of Children and Neglect Problems’ that physical abuse of the child, sexual abuse of the child and child neglect and emotional abuse to a child (DSM-V, 2013). Attitudes and behaviours that damage the physical, mental or mental health of children and prevent their development; affect them in five ways: physical, sexual, emotional, economic abuse and neglect (Güner et al. 2010). According to data of WHO, 41000 children under the age of 15 die every year in the world due to abuse (WHO, 2016). UNICEF (2017) stated that seven out of ten children aged 2-4 years (300 million) in the world were disciplined at home using violence, one out of three children aged 13-15 (130 million) were experienced violence, 732 million children were exposed to violence at school (UNICEF, 2017). WHO categorized the factors that could lead to neglect and abuse under three headings: kid’s caregiver, social structure of the family and common risk factors (WHO, 2017; Gürhan, 2015). A lot of children who are raised in an environment where violence is applied for problem solving, punishment or earning respect are that likely to commit violence against their spouse or children during adulthood (Oral et al., 2010). Therefore, take precautions against violence to children is essential for the whole world.Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) çocuk ihmal ve istismarı; ‘çocukların sağlığını, sağ kalımını, gelişimini veya ilişkilerdeki güven duygusunu olumsuz yönde etkileyen fiziksel- duygusal- cinsel istismar, ihmal ve diğer sömürü türleriyle sonuçlanan kötü davranışlar’ olarak tanımlanmaktadır (WHO, 2016). DSM-V te ise; ‘Çocuğa Kötü Davranma ve Boşlama Sorunları’ başlığı altında; çocuğa bedensel sömürü, çocuğa cinsel sömürü, çocuğu boşlama ve çocuğa ruhsal sömürü ifadeleri ile çocuk istismarına yer verilmiştir (DSM-V, 2013). Çocukların bedensel, zihinsel ya da ruhsal sağlığına zarar veren, gelişimlerini engelleyen tutum ve davranışlar; fiziksel-cinsel-duygusal-ekonomik istismar ve ihmal olmak üzere çocukları beş şekilde örseleyebilmektedir (Güner ve ark. 2010). DSÖ’nün verilerine göre dünyada her yıl 15 yaş altında 41000 çocuğun yaşamını istismar nedeniyle yitirmektedir (WHO, 2016). UNICEF 2017’de; dünyadaki 2-4 yaş arasındaki her on çocuğun yedisinin (300 milyon) evde şiddetle disipline edilmeye çalışıldığını, 13-15 yaş arası her üç çocuktan birinin (130 milyon) şiddeti deneyimlediğini, 732 milyon çocuğun ise okulda şiddete maruz kaldığını belirtmiştir. (UNICEF, 2017). DSÖ ihmal ve istimara neden olacak faktörleri; anne- baba veya bakım verenle, ailenin sosyal yapısıyla ve toplumla ilgili risk faktörleri olmak üzere üç farklı başlık altında sınıflandırmıştır (WHO, 2017; Gürhan, 2015). Şiddetin sorun çözme, ceza verme aracı ya da statü, saygı kazanma yöntemi olarak kullanıldığı ortamlarda birçok çocuğun yetişkinlik döneminde eşine veya çocuklarına da şiddet uygulama olasılığı oldukça yüksektir (Oral ve ark, 2010). Bu nedenle çocuğa yönelik şiddete karşı alınması gereken önlemler yalnızca ülkemizde değil bütün Dünyada önem arz etmektedir.eninfo:eu-repo/semantics/openAccessConference Object6059