Avrupa Birliği’ne uyum sürecinde Türkiye’nin dış ticaret politikalarının değerlendirilmesi

Abstract

Dünyada özellikle İkinci Dünya Savaşı sonrasında küreselleşme hareketlerinin yaygınlaşmasıyla birlikte, ekonomik alanda da çeşitli entegrasyon hareketleri hız kazanmaya başlamıştır. 1957 yılında altı Avrupa ülkesi arasında kurulan Avrupa Ekonomik Topluluğu’na Türkiye’nin başvurusu sonucu 1963 yılında AET ile Türkiye arasında Ankara Anlaşması imzalanmıştır. Bu anlaşma, günümüzde en geniş çaplı gümrük birliğine atılmış bir adım olmuştur ve ülkemiz de artık söz konusu entegrasyonlara katılma sürecine girmiştir. 1953 yılında gerçekleşen GATT üyeliği de bu adımlardan bir tanesidir. Ancak küreselleşen dünyada GATT’ın yeterli etkinliği sağlayamadığı görüşlerinin ağırlık kazanmasıyla birlikte ülkeler ikili anlaşmalar yapma yoluna yönelmiş ve böylece serbest ticaret anlaşmaları yaygınlaşmıştır. Bu çalışmada 2019 yılı itibarıyla Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne uyum sürecinde dış ticaret yapısı incelenmiştir.

As the globalisation becomes widespread in the world, many types of integration also have increased in number. After Turkey’s application to European Economic Community in 1963, which was built among six european countries in 1957, Ankara Agreement was signed between EEC and Turkey. This agreement was an important step into the most widespread customs union of today. Membership of GATT in 1953 was an other step either. As many have believed that GATT was not efficient enough, the countries have started to sign bilateral agreements and thus, free trade agreements have become widespread. In this study, Turkey's foreign trade policy in the European Union adaptation process as of 2019 is examined.