Yazar "Turan Cebeci, Simge Ceylan" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim
    Yayın
    Tam aileye ve tek ebeveyne sahip ailelerden gelen 7-12 yaşları arasındaki çocukların bağlanma stilleri ve kaygı durumları arasındaki ilişki / Compare of the relation between the attachment styles and anxiety of children between the ages of 7-12 belong to divorced parents and the non divorced parents
    (Maltepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2009) Turan Cebeci, Simge Ceylan; Çelen, H. Nermin
    Bu araştırma ile anne babası boşanmış 7-12 yaşları arasındaki çocuklar ile aynı yaştaki anne babası boşanmamış çocukların bağlanma stilleri ile kaygı durumları arasındaki ilişkinin karşılaştırılması ortaya konmaya çalışılmıştır. Araştırmanın bir diğer amacı ise; konu ile ilişkili olduğu düşünülen cinsiyet, yaş, annenin eğitim durumu ve sosyoekonomik düzey gibi değişkenlerin çocukların bağlanma durumları ve kaygı düzeyleri ile ilişkisinin incelenmesidir. Araştırmada veri toplamak amacı ile çocukların sosyodemografik özelliklerini belirleyen Bireyi Tanıma Çizelgesi, bağlılık stillerini ölçmek için Bağlılık Stili Anket Formu, kaygı durumlarını ölçmek için de Çocuklar İçin Durumluk ve Sürekli Kaygı Envanteri kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini 7-12 yaş arasındaki tek ebeveyne sahip (anne babası boşanmış) 20 erkek ve 22 kız, tam aileye sahip (anne babası boşanmamış) 24 erkek ve 34 kız olmak üzere 100 ilk öğretim okulu öğrencisinden oluşmaktadır. Araştırmanın sonuçlarına göre; boşanmış ebeveynlerin çocuklarının güvenli bağlanma durumları ile durumluk kaygı düzeyleri arasında negatif yönde bir ilişki vardır. Boşanmış ebeveynlere sahip çocukların durumluk ve sürekli kaygı puan ortalamalarının, tam aileye sahip çocukların durumluk ve sürekli kaygı puan ortalamalarından yüksek olduğu görülmüştür. Sosyodemografik özelliklerden cinsiyete göre yapılan incelemede, erkek çocukların güvenli bağlanma puan ortalamaları, kız çocukların güvenli bağlanma puan ortalamalarından anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Yaş değişkenine göre yapılan incelemede 7-8-9 yaş grubundaki çocukların durumluk ve sürekli kaygı puan ortalamaları, 10-11-12 yaş grubundaki çocukların puan ortalamalarından düşük çıkmıştır. Tam aileye sahip 7-8-9 yaş grubundaki çocukların süreklilik kaygı puan ortalamalarının tam aileye sahip 10-11-12 yaş grubu çocukların puan ortalamalarından çok daha fazla olduğu bulunmuştur. Anneleri ortaokul mezunu olan çocukların güvenli bağlanma puanları, diğer eğitim düzeylerinde anneleri olan çocukların puanlarından anlamlı derecede düşüktür. Araştırmanın katılan çocukların anneleri ilgili bir başka sonuç ise 2-6 yaş döneminde bakıcısı anne olan çocukların güvenli bağlanma puanları, bakıcısı diğer kişiler olan çocukların güvenli bağlanma puan ortalamalarından düşük olması şeklinde karşımıza çıkmıştır. Araştırmadan elde edilen bir diğer bulgu ise; çocukların içinde bulundukları sosyoekonomik düzey ile bağlanma stilleri arasında bir ilişki kurulamazken, sosyoekonomik düzeyleri düşük çocukların durumluk kaygı puan ortalamaları, yüksek olan çocukların puan ortalamalarından yüksek olmasıdır. Bulgular, konu ile ilgili araştırma sonuçları doğrultusunda yorumlanmış ve tartışılmıştır.