Türk Rekabet Hukukunda idari para cezalarında esas alınacak ciro yılının belirlenmesi sorunu ve danıştay uygulaması
Küçük Resim Yok
Tarih
2019
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi
Erişim Hakkı
CC0 1.0 Universal
info:eu-repo/semantics/openAccess
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Devlet, ulusal ve uluslararası mevzuatın kendisine yüklediği yükümlülükleri yerine getirmek adına ticari yaşamda rekabeti kısıtlayıcı davranışları önlemek veya piyasa hâkimiyetinin kötüye kullanılmasını engellemek için çeşitli tedbirler alır. Bu kapsamda belirtilen yükümlülükleri yerine getirmek ve piyasayı kontrol etmek üzere düzenleyici ve denetleyici nitelikte görev ve yetkiler ile donatılmış, yaptırım gücü olan kararlar ihdas edebilen, idari ve mali özerkliğe sahip Rekabet Kurumu kurulmuştur. Kurum’un uygulayacağı yaptırımların başında idari para cezaları gelmektedir. İlgili kanunda ihlalin niteliğine göre değişen oranlarda idari para cezaları belirlenmiştir. Bu oranlar nihai karardan bir önceki mali yıl sonunda oluşan veya bunun hesaplanması mümkün olmazsa nihai karar tarihine en yakın mali yıl sonunda oluşan yıllık gayri safi gelirler esas alınarak uygulanacak ve böylece idari para cezası miktarları tespit edilecektir. Ancak mevzuatta yer alan “nihai karar” ifadesinden ne anlaşılması gerektiği hususunda yaşanan tereddütler, gerek idari para cezalarının tespitinde gerek cezaların yargı denetimi sonrası iptali halinde yeniden belirlenmesi durumunda adil olmayan neticelere yol açmaktadır. Özellikle iptal davası sonucunda yargı kararının uygulanması niteliğinde yeniden bir karar alınırken, azami ceza oranına esas alınacak ciro yılının tespiti bakımından hukukun bazı temel ilkeleri ile çelişen uygulamalar mevcuttur. Hak arama hürriyetini kullanmanın, kişiler bakımından kanunun öngörmediği bir külfeti ortaya çıkarması ve idarenin hukuka aykırı davranışından dolayı kişilerin daha ağır para cezalarına katlanmak zorunda kalması hukukun temel ilkeleri ve uluslararası mevzuat bakımından eleştiriye açıktır.
The state takes precautions to ensure legislation of national and international binding rules related to prevent competition-restrictive actions or abuse of dominant position. In this context, The Competition Authority has been established with administrative and financial autonomy equipped with regulatory and supervisory duties and powers, and also capable of taking decisions with the power of enforcement, in order to fulfill the obligations specified and to control the market. The administrative fine is the one of the main sanction that the authority will exercise. Related code sets administrative fines at varying rates depending on the type of the violation. These rates shall be applied on the basis of the annual gross incomes at the end of the fiscal year closest to the date of final decision or if the final decision is not possible, it will be calculated for the end of the previous fiscal year and thus the amount of administrative fines shall be determined. However, hesitations as to what should be understood from the term of “final decision” in the code leads to unfair consequences, either in the determination of non-fines and in the event of cancellation of sanctions after the judicial review. In particular, when a decision is taken to implement the judicial decision as a result of the annulment proceedings, there are practices that contradict some basic principles of the law in terms of determining the turnover year to be based on the maximum penalty rate. The fact that the use of the right to freedom of rights reveals a burden that is not envisaged by the law for persons and the fact that the administration has to bear more severe fines due to the unlawful conduct of the administration are open to criticism in terms of the basic principles of law and international legislation.
The state takes precautions to ensure legislation of national and international binding rules related to prevent competition-restrictive actions or abuse of dominant position. In this context, The Competition Authority has been established with administrative and financial autonomy equipped with regulatory and supervisory duties and powers, and also capable of taking decisions with the power of enforcement, in order to fulfill the obligations specified and to control the market. The administrative fine is the one of the main sanction that the authority will exercise. Related code sets administrative fines at varying rates depending on the type of the violation. These rates shall be applied on the basis of the annual gross incomes at the end of the fiscal year closest to the date of final decision or if the final decision is not possible, it will be calculated for the end of the previous fiscal year and thus the amount of administrative fines shall be determined. However, hesitations as to what should be understood from the term of “final decision” in the code leads to unfair consequences, either in the determination of non-fines and in the event of cancellation of sanctions after the judicial review. In particular, when a decision is taken to implement the judicial decision as a result of the annulment proceedings, there are practices that contradict some basic principles of the law in terms of determining the turnover year to be based on the maximum penalty rate. The fact that the use of the right to freedom of rights reveals a burden that is not envisaged by the law for persons and the fact that the administration has to bear more severe fines due to the unlawful conduct of the administration are open to criticism in terms of the basic principles of law and international legislation.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Rekabet Kurumu, İdari para cezaları, İdari para cezalarının tespiti usulü, The Competition Authority, Administrative fines, The procedure of determining administrative fine
Kaynak
Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi (MARUHAD)
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
25
Sayı
1
Künye
Apaydın, B. (2019). Türk Rekabet Hukukunda idari para cezalarında esas alınacak ciro yılının belirlenmesi sorunu ve danıştay uygulaması. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi (MARUHAD), 25(1), s. 27-52.
