İnsan hakları ve demokrasi

İnsan haklarının ancak demokrasilerde korunabileceği ve demokrasilerin insanlığın ulaşmış olduğu en iyi yönetim biçimi olduğu, çağımız insanının, sözde bile olsa, neredeyse sorgulamaksızın kabul ettiği ortak bir kanısıdır. Diğer taraftan, özellikle son otuz yılda dünya genelinde yayılan neo-liberal demokrasi anlayışı ve bu anlayışın uygulamada doğurduğu sorunlar, bu ortak kanının doğru olup olmadığının sorgulanmasını gerektirmektedir. Bu tür bir sorgulama ise “demokrasi” ve “insan hakları” fikrinin birbiriyle ilgisinde ontolojik temellere dayalı bir felsefî antropoloji ve etik çerçevesinde yeniden kavramsallaştırılmasını zorunlu kılmaktadır. Yıllardır bu tür bir çaba içerisinde olan İoanna Kuçuradi’nin tür olarak insanın değeri ve değerleriyle ilgisinde geliştirdiği insan hakları yaklaşımı genel olarak çağdaş demokrasi anlayışını, ama özel olarak da demokrasinin, Aristoteles’in vurguladığı, üç temel ilkesinden birisi olan “çoğunluğun egemenliği” fikrinin yeniden gözden geçirilmesini kaçınılmaz kılmaktadır.