Limitation of the right to health of patients without COVID-19: legitimate protection of public health or unlawful discrimination?
Küçük Resim Yok
Tarih
2021
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Maltepe Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
The right to health is one of the fundamental human rights that seeks to ensure the enjoyment of the highest attainable standard of health and, consequently, enables individuals around the world to live in dignity. All States have signed and ratified at least one of international treaties that guarantees the right to health, such as the Constitution of the World Health Organization (WHO). When implementing the right to health, the States shall guarantee freedoms and entitlements in accordance with the principle of non-discrimination and equality. Both human rights principles also constitute core obligation of States and shall be fully respected even when the right to health is limited due to health crisis, such as COVID-19 pandemic. To navigate the pandemic, national health care systems mostly focused on patients with COVID-19, resulting in a decrease in early detection of other diseases, such as cancer, and aggravation of health of patients who su er from illnesses other than COVID-19. Thus, the patients with(out) COVID-19 were discriminated on the basis of their health condition. The article addresses lawfulness of discrimination of “non-COVID-19 patients” and the possible infringement of their right to health under international law. The research focus is the analyse of the international obligations to provide right to health on equal terms to all patients, regardless of their type of disease, and assessment of measures taken by States in this regard. Restrictions on human rights during pandemic due to the patient’s illness would pose a dangerous precedent for handling the future health crisis.
Sağlık hakkı, ulaşılabilecek en yüksek sağlık standardından yararlanmayı amaçlayan ve sonucunda dünyanın her yerinden bireylerin onurlu bir şekilde yasamalarını sağlayan temel insan haklarından biridir. Tüm devletler, Dünya Sağlık Örgütü (WHO) Tüzüğü gibi sağlık hakkını garanti eden en az bir uluslararası anlaşmayı imzalamış ve onaylamıştır. Sağlık hakkını uygularken devletler, ayrımcılık yapmama ve eşitlik ilkesine uygun olarak özgürlükleri ve hakları garanti edeceklerdir. Her iki insan hakları ilkesi de devletlerin temel yükümlülüğünü oluşturur ve COVID-19 salgını gibi sağlık krizi nedeniyle sağlık hakkı sınırlı olduğunda bile tam olarak saygı gösterilecektir. Küresel salgını yönetmek için, ulusal sağlık hizmetleri sistemleri çoğunlukla COVID-19 hastalarına odaklandı; bu da kanser gibi diğer hastalıkların erken teşhisinde bir azalmaya ve COVID-19 dışındaki hastalıklardan mustarip hastaların sağlığının kötüleşmesine neden oldu. Böylece, COVID-19 olan (ve olmayan) hastalar sağlık durumlarına göre ayırt edildi. Makale, “COVID-19 olmayan hastaların” ayrımcılığının hukuka uygunluğunu ve uluslararası hukuk kapsamında sağlık haklarının olası ihlalini ele almaktadır. Araştırmanın odak noktası, hastalık türlerine bakılmaksızın tüm hastalara eşit Sartlarda sağlık hakkı sağlamaya yönelik uluslararası yükümlülüklerin analizi ve bu bağlamda devletler tarafından alınan önlemlerin değerlendirilmesidir. Hastanın hastalığı nedeniyle salgın sırasında insan haklarına getirilen kısıtlamalar, gelecekteki sağlık krizinin üstesinden gelmek için tehlikeli bir emsal teşkil edecektir.
Sağlık hakkı, ulaşılabilecek en yüksek sağlık standardından yararlanmayı amaçlayan ve sonucunda dünyanın her yerinden bireylerin onurlu bir şekilde yasamalarını sağlayan temel insan haklarından biridir. Tüm devletler, Dünya Sağlık Örgütü (WHO) Tüzüğü gibi sağlık hakkını garanti eden en az bir uluslararası anlaşmayı imzalamış ve onaylamıştır. Sağlık hakkını uygularken devletler, ayrımcılık yapmama ve eşitlik ilkesine uygun olarak özgürlükleri ve hakları garanti edeceklerdir. Her iki insan hakları ilkesi de devletlerin temel yükümlülüğünü oluşturur ve COVID-19 salgını gibi sağlık krizi nedeniyle sağlık hakkı sınırlı olduğunda bile tam olarak saygı gösterilecektir. Küresel salgını yönetmek için, ulusal sağlık hizmetleri sistemleri çoğunlukla COVID-19 hastalarına odaklandı; bu da kanser gibi diğer hastalıkların erken teşhisinde bir azalmaya ve COVID-19 dışındaki hastalıklardan mustarip hastaların sağlığının kötüleşmesine neden oldu. Böylece, COVID-19 olan (ve olmayan) hastalar sağlık durumlarına göre ayırt edildi. Makale, “COVID-19 olmayan hastaların” ayrımcılığının hukuka uygunluğunu ve uluslararası hukuk kapsamında sağlık haklarının olası ihlalini ele almaktadır. Araştırmanın odak noktası, hastalık türlerine bakılmaksızın tüm hastalara eşit Sartlarda sağlık hakkı sağlamaya yönelik uluslararası yükümlülüklerin analizi ve bu bağlamda devletler tarafından alınan önlemlerin değerlendirilmesidir. Hastanın hastalığı nedeniyle salgın sırasında insan haklarına getirilen kısıtlamalar, gelecekteki sağlık krizinin üstesinden gelmek için tehlikeli bir emsal teşkil edecektir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
COVID-19, Pandemic, Pandemic Response, Right to Health, Public Health, Human Rights, Principle of Non-Discrimination, COVID-19, Küresel Salgın, Küresel Salgına Tepki, Sağlık Hakkı, Halk Sağlığı, İnsan Hakları, Ayrımcılık Yapmama İlkesi
Kaynak
MUISC'20-21 - International Faculty of Humanities and Social Sciences Student Congress
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Vojcic, Š. (2021). Limitation of the right to health of patients without COVID-19: legitimate protection of public health or unlawful discrimination? / COVID-19 olmayan hastaların sağlık hakkının sınırlandırılması: halk sağlığının meşru korunması veya yasadışı ayrımcılık?. MUISC'20-21 - International Faculty of Humanities and Social Sciences Student Congress (130-131 ss.) içinde. İstanbul: Maltepe Üniversitesi.
