Türkiye'nin Nüfus Değişimine Göre İl Bazında Kentleşmesine Bir Bakış (1965-2014)
Küçük Resim Yok
Tarih
2017
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Kentleşme; kent sayısının artması, kentlerin büyümesi, toplumda örgütlenme, işbölümü, uzmanlaşma, insan davranış ve ilişkilerinde ise değişim yaratan bir nüfus birikimi sürecidir. Günümüzde dünya nüfusunun büyük çoğunluğu kentlerde yaşamakta olup, ülkelerin gelecekleri de kentlerde şekillenmektedir. Kentleşme ile l950'li yıllardan sonra tanışan Türkiye'de kentlere doğru yoğun bir iç göç hareketi başlamış, kentli nüfus 1980'li yıllardan itibaren hızla artarak 2000'li yılların başında %65'e, ülkenin idari bölünüşünde yapılan değişiklikler sonucunda ise 2014 yılında %91,8'e ulaşmıştır. 2014 yılı sonu itibariyle Türkiye'de 30 ilde nüfusun tamamı kentsel mekân olarak kabul edilen il ve ilçe merkezlerinde yaşamaktadır. Bu illerde yaşayan nüfus 60 milyonu bulmakta olup, Türkiye nüfusunun %78'sini oluşturmaktadır. Türkiye'de nüfusun kentlere akmasının ana nedeni kırsal alanlardaki olumsuz yaşam koşulları ve insanların kentlerde daha iyi yaşam koşullarına sahip olacaklarına inanmalarıdır. Türkiye'de nüfus belirli büyük kentlerde yoğunlaşmakta olduğundan düzensiz, dengesiz ve hızlı bir kentleşme süreci yaşanmakta, yaşanan bu süreç birçok sorunu da beraberinde getirmektedir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kaynak
Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
9
Sayı
16
