The parent experiencing violence in childhood and the violence tendency of their parents: a qualitative case report
Küçük Resim Yok
Tarih
2020
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Maltepe Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Background: According to the Social Learning Theory, when a child is exposed to physical violence in childhood, s/he may be prone to violence against his/her own children when s/ he is a parent. The purpose of this study is to understand the tendency and causes of violence of a parent who experiences violence as a child. Method: The study was done by the case study method, which is one of the qualitative designs. The data were obtained by conducting an individual interview with a parent who experienced violence during childhood through a semi-structured interview format on 25 January 2020. Written and verbal consent of the individual was obtained. Results: Case presentation: N. Ç., 44 years old, is the mother of two children aged 5 (girl) and 4 (boy). N. Ç., who generally evaluated her childhood period as happy, expressed that subjected to domestic violence by her father in childhood. The individual was subjected to physical violence by his father for tearing the money he had accumulated after he was not allowed for the music player he wanted to buy. The individual stated that the father’s prescriptive and authoritarian attitude influenced the parenting approach in childhood. According to her, although in sometimes, the strive regarding non-violence reach to achieve, it was observed that the causes of failed regarding violence were mostly that are the parents not knowing how to behave to children in case of the conflict and not finding solutions to the problem. In addition, it has been understood to used by the parent that generally non-recommended approaches, for example; as a reward; taking what the child wants and taking it to the market, as punishment; applying hot peppers to his tongue, depriving him of something s/he likes etc. The individual stated that violence was a wrong behaviour, caused to regret and involuntarily hit their children. After data analysis, it was understood that violence was an unsuccessful result of the search for a solution and was transferred from the family to childlike an inheritance. Conclusion: As a result of this case analysis, as the justification for violence was expressed as “the transformation of patients into impatience”. The need for directing parents to correct and effective solutions for their children was emphasized by this study. Nurses have a great role and responsibility in every step to be taken in order to protect the family’s integrity and to grow the child in a healthy social environment.
Giriş: Sosyal Öğrenme Teorisi’ne göre çocukluk döneminde fiziksel şiddet gören bireyler, kendi çocuklarına şiddet uygulama eğiliminde olabilirler. Bu çalışmanın amacı çocukken şiddet deneyimleyen bir ebeveynin kendi çocuklarına yönelik şiddet eğilimi ve nedenlerinin anlaşılmasıdır. Yöntem: Çalışma nitel desenlerden durum çalışması yöntemi ile yapılmıştır. Veriler çocukluk döneminde şiddet deneyimleyen bir ebeveyn ile yarı yapılandırılmış görüşme formu üzerinden 25 Ocak 2020 tarihinde bireysel görüşme yapılarak elde edilmiştir. Bireyin yazılı ve sözlü onamı alınmıştır. Bulgular: Vaka tanıtımı: 44 yaşında olan N. Ç., 5 (kız) ve 4 yaşında (erkek) iki çocuk annesidir. Çocukluk dönemini genel itibari ile mutlu olarak değerlendiren N. Ç., aile içi fiziksel şiddete maruz kaldığını da ifade etmiştir. Birey almak istediği müzik çalar için izin verilmemesi üzerine kendi biriktirdiği parasını yırttığı için babası tarafından fiziksel şiddete maruz kalmıştır. N.Ç., çocukluk döneminde babanın kuralcı ve otoriter tutumunun ebeveynlik yaklaşımını zıt yönde etkilediğini belirtmiştir. Bazı durumlarda başarı ile sonuçlansa da, şiddet uygulamamaya ilişkin çabayı başarısızlıkla sonuçlandıran faktörün çoğunlukla nasıl davranacağını bilememek ve dayanamamak olduğu bireyin kendi görüşüdür. Ayrıca ödül olarak istediğini almak, markete götürmek; ceza olarak ise diline acı biber sürmek, sevdiği bir şeyden mahrum bırakmak gibi önerilmeyen yaklaşımların kullanıldığı anlaşılmıştır. Birey şiddetin yanlış bir davranış olduğunu, pişmanlığa yol açtığını ve istemsiz bir şekilde çocuklarına vurduğunu ifade etmiştir. Veri analizi sonrası şiddetin çözüm arayışının başarısız bir sonucu olduğu ve aileden miras gibi aktarıldığı yorumlanmıştır. Sonuç: Bu vaka analizi sonucunda şiddetin gerekçesi ‘sabrın sabırsızlığa dönüşümü’ olarak ifade edilmiştir. Ebeveynlerin çocuklarına yönelik doğru ve etkili çözüm yollarına yönlendirme yapılmasına olan gereksinim bu vaka ile vurgulanmaktadır. Hemşirelerin ailenin bütünselliğini koruması ve çocuğun sağlıklı bir sosyal çevrede büyüyebilmesi adına atılacak her adımda rol ve sorumluluğu oldukça fazladır.
Giriş: Sosyal Öğrenme Teorisi’ne göre çocukluk döneminde fiziksel şiddet gören bireyler, kendi çocuklarına şiddet uygulama eğiliminde olabilirler. Bu çalışmanın amacı çocukken şiddet deneyimleyen bir ebeveynin kendi çocuklarına yönelik şiddet eğilimi ve nedenlerinin anlaşılmasıdır. Yöntem: Çalışma nitel desenlerden durum çalışması yöntemi ile yapılmıştır. Veriler çocukluk döneminde şiddet deneyimleyen bir ebeveyn ile yarı yapılandırılmış görüşme formu üzerinden 25 Ocak 2020 tarihinde bireysel görüşme yapılarak elde edilmiştir. Bireyin yazılı ve sözlü onamı alınmıştır. Bulgular: Vaka tanıtımı: 44 yaşında olan N. Ç., 5 (kız) ve 4 yaşında (erkek) iki çocuk annesidir. Çocukluk dönemini genel itibari ile mutlu olarak değerlendiren N. Ç., aile içi fiziksel şiddete maruz kaldığını da ifade etmiştir. Birey almak istediği müzik çalar için izin verilmemesi üzerine kendi biriktirdiği parasını yırttığı için babası tarafından fiziksel şiddete maruz kalmıştır. N.Ç., çocukluk döneminde babanın kuralcı ve otoriter tutumunun ebeveynlik yaklaşımını zıt yönde etkilediğini belirtmiştir. Bazı durumlarda başarı ile sonuçlansa da, şiddet uygulamamaya ilişkin çabayı başarısızlıkla sonuçlandıran faktörün çoğunlukla nasıl davranacağını bilememek ve dayanamamak olduğu bireyin kendi görüşüdür. Ayrıca ödül olarak istediğini almak, markete götürmek; ceza olarak ise diline acı biber sürmek, sevdiği bir şeyden mahrum bırakmak gibi önerilmeyen yaklaşımların kullanıldığı anlaşılmıştır. Birey şiddetin yanlış bir davranış olduğunu, pişmanlığa yol açtığını ve istemsiz bir şekilde çocuklarına vurduğunu ifade etmiştir. Veri analizi sonrası şiddetin çözüm arayışının başarısız bir sonucu olduğu ve aileden miras gibi aktarıldığı yorumlanmıştır. Sonuç: Bu vaka analizi sonucunda şiddetin gerekçesi ‘sabrın sabırsızlığa dönüşümü’ olarak ifade edilmiştir. Ebeveynlerin çocuklarına yönelik doğru ve etkili çözüm yollarına yönlendirme yapılmasına olan gereksinim bu vaka ile vurgulanmaktadır. Hemşirelerin ailenin bütünselliğini koruması ve çocuğun sağlıklı bir sosyal çevrede büyüyebilmesi adına atılacak her adımda rol ve sorumluluğu oldukça fazladır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Child health, Childhood, Nurse, Parenting, Violence, Çocuk Sağlığı, Çocukluk Dönemi, Hemşire, Ebeveyn, Şiddet
Kaynak
International Faculty of Nursing Student Congress 2020
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Aslan, T., Sadeghi, R. ve Karataş, N. (2020). The parent experiencing violence in childhood and the violence tendency of their parents: a qualitative case report / Çocukluk döneminde şiddet deneyimleyen ebeveynin kendi çocuklarına yönelik şiddet eğilimi ve nedenleri: nitel vaka sunumu. International Faculty of Nursing Student Congress 2020, Maltepe Üniversitesi. s. 110-111.
