Huzurevi ve yaşlı bakım merkezlerinde gruplarla sosyal hizmet müdahalesi örneği olarak anımsama terapisinin kullanımı

Bu çalışmanın amacı, huzurevi ve yaşlı bakım merkezinde kalan yaşlı bireyler için bir sosyal hizmet müdahalesi örneği olarak anımsama terapisi ile ilgili bilgi aktarımı yapmaktır. Çalışma anımsama terapisinin huzurevi ve yaşlı bakım merkezlerinde kalan yaşlı bireyler üzerindeki olumlu etkilerini ortaya çıkarmak amacını ve sosyal hizmet literatürüne katkıda bulunmak amacını taşımaktadır. Çalışma; anımsama terapisinin içeriğini, uygulama yöntemlerini, dikkat edilmesi gereken noktaları kapsamaktadır. Bu çalışma, sosyal hizmet uzmanlarının yaşlı bireylerle yapacağı grup çalışmalarını çeşitlendirmek ve sosyal hizmet uzmanlarının grup çalışmasına ilişkin bilgi ve becerilerini geliştirmesi açısından öneme sahip olduğu öngörülmektedir. Sağlık teknolojisindeki ilerlemeler, yaşam süresinin uzamasını sağlamış, bu sebeple dünyada ve ülkemizde de mevcut yaşlı popülasyonu artmıştır. Artan yaşlı nüfusun, istek ve ihtiyaçları ile yaşlı bireylere sunulan sosyal hizmetlerde çeşitlenmiştir. Bu noktada Huzurevi ve Yaşlı Bakım Merkezleri, kurumsal bakım hizmeti kapsamında yaşlı bireylerin istek ve ihtiyaçlarına yönelik alternatif bakım hizmeti sunmaktadır. Hali hazırda yaşlılık dönemi kendi içerisinde birçok biyolojik, psikolojik ve sosyal sorunları barındırırken, kurumsal bakım hizmeti alan yaşlı bireylerde yalnızlık, umutsuzluk, depresyon, terkedilmişlik gibi birçok olumsuz duyguyu da beraberinde getirmektedir. Bu olumsuz duygu, düşünce ve sorunlar yaşlı bireylerin, iyi oluş hallerini ve bu sorunlarla etkin bir başa çıkma için gerekli olan yaşam bağlılığını olumsuz etkilemektedir. Anımsama terapisinde, bireylerin kişisel yaşamlarına dair anılarını gözden geçirmeyi ve analiz etmeyi amaçlanır (Chiang ve ark., 2010). Ancak amaç sadece geçmiş olayları veya deneyimleri hatırlamak değildir, aynı zamanda bireyler yaşamlarını yeniden değerlendirmeye, geçmişten gelen çatışmaları çözmeye, bireyler hayatında anlam bulmaya ve eski adaptif başa çıkma tepkilerini değerlendirmeye odaklanmaktır (Walajabad 2016).