ARİSTOTELES’TE İNSANIN DOĞASI VE ERDEM ETİĞİ TARTIŞMASI
Küçük Resim Yok
Tarih
2022
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Felsefenin temel alanlarından biri olan etik, kişilerarası ilişkileri ve kişi eylemlerini kendisine inceleme konusu yapan bir felsefe disiplinidir. Etik problemlerin, öncelikli olarak ele aldığı mesele insanın doğasıdır. Çünkü kişilerin iyi ya da kötü anlamdaki eylemlerinin kökeninde, genellikle insan ruhunun sahip olduğu erdemler bulunmaktadır. Buradan hareketle, kişilerin eylemlerini yine o kişilerin ahlaki yapılarından yola çıkarak inceleyen etik alanına ise, ‘erdem etiği’ adı verilir. Erdem etiği meselesini, insanın doğasından hareket ederek soruşturan, felsefe tarihindeki en önemli ilk filozof, Aristoteles’tir. Aristoteles insan ruhuna ait olan erdemleri, düşünce ve karakter erdemleri olarak iki ana gruba ayırarak değerlendirir. Bu ayrımla birlikte kişinin alışkanlık yoluyla edindiği karakter erdemlerinin, aynı zamanda o kişinin düşünce alanındaki pratik bilgeliğiyle ilişkili olduğunu ortaya koymaktadır. Aristoteles’in bu görüşlerinden yola çıkarak meydana getirilen bu çalışmanın temel amacı, kişi eylemlerinin insanın doğasıyla ve erdemlerle olan yakın ilişkisini açıklayıcı bir şekilde gösterebilmektir. İlk olarak, Aristoteles’te insanın doğası tartışmasının genel yapısı incelenmektedir. Sonrasında, Aristoteles’in yaptığı düşünce ve karakter erdemleri ayrımının içeriği irdelenmektedir. Tüm bu araştırmalara göre sonuç olarak da, erdem etiği ve kişi eylemlerinin yakın ilişkisi aydınlatılmaya çalışılmaktadır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kaynak
Felsefe Dünyası
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
1
Sayı
75
