Can reflective practice prevent the violence of disproportionate treatments to the end-of-life person?
Küçük Resim Yok
Tarih
2020
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Maltepe Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Learning is central to the development of the person throughout his or her life cycle, enabling the student to acquire skills that enable him / her to take appropriate interventions, meeting the needs of the end-of-life person, meaning that as teachers we have a dual responsibility as actors in the teaching-learning process of the nursing student at the 1st cycle level. The use of disproportionate treatments and intervention that are not appropriate for end-of-life people can be understood as a form of violence against them (Serrão, 2015). This is how we can learn how to use the reflective process on student practices, help them understand their real needs, and tailor their interventions to provide appropriate care. Reflecting on the practices, based on the evidence of the Nursing Discipline, in its academic and professional aspects, transports us to a transformative dimension of the way we position ourselves as facilitating agents, intervening in the process of training nursing students. In the same sense, by valuing reflective practice as a pedagogical strategy, we highlight the teaching-learning process of students in the development of competences, mediated by the facilitating role of the teacher and nurses in the context of clinical practice in nursing. We drew our work from the critical reflections made by students in the course “Evaluation and control of symptoms in palliative care II” about a situation of caring for the end-of-life person with uncontrolled symptoms, in which we analyzed the reflective process in the light of the Reflective Process Model proposed by Atkins and Murphy (1993, 2003). In continuity, from the students’ reflections on situations experienced in clinical teaching, as “important space of knowledge and skills, promoter of reflective practice” (Madeira, p. 48, 2015) we seek to understand how the use of the reflective process by students, can be transformative of their practice. The analysis of the students’ reflections revealed that a reflexive practice actively contributes to the provision of nursing care centred on people’s real needs, avoiding the implementation of disproportionate treatments and care to the end-of-life person.
Öğrenme, öğretmenlik ve yaşam boyu süren bir döngünün merkezinde yer alır ve öğrencilerin aktörler olarak ikili bir sorumluluğu olduğu anlamına gelen uygun müdahaleleri alabilmeleri için uygun müdahaleleri edinmelerini sağlar. 1. sınıf öğrencisinin öğrenim sürecini öğrenir. Yaşam sonu insanlar için uygun olmayan, orantısız muamelelerin ve müdahalelerin kullanımı, bir geri dönüş biçimi olarak anlaşılabilir (Serrão, 2015). Öğrenci uygulamalarında oradaki süreçlerin nasıl kullanılacağını, gerçek ihtiyaçları için dünyaya nasıl yardım edileceğini ve uygun bakımı sağlamak için kuyruk veya müdahalelerini nasıl bulacağımızı öğrenebiliriz. Hemşirelik Disiplininin kanıtlarına dayanan uygulamalara, akademik ve mesleki yönlerine göre, bir dönüştürücüye aktarma hemşirelik öğrencilerinin eğitim sürecine müdahale ederek kendimizi kolaylaştırıcı ajan olarak konumlandırma şeklimizin boyutu. Bu bağlamda, yansıtıcı pratiğe pedagojik bir strateji olarak değer vererek, öğretmenlerin ve hemşirelerin hemşirelikteki klinik uygulama bağlamında kolaylaştırıcı rolünün aracılık ettiği, öğrencilerin becerilerin geliştirilmesindeki öğretme-öğrenme sürecini vurgularız. Çalışmamızı, oradaki flektif süreci analiz ettiğimiz kontrol edilemeyen belirtileri olan yaşam sonu kişilere yönelik bir bakım durumu hakkında “palliativecare II”de semptomların değerlendirilmesi ve kontrolü" dersinde yapılan eleştirel yansımalardan silin. Atkinsand Murphy (1993, 2003) tarafından önerilen Yansıtıcı Süreç Modeli ışığında. Süreklilik içinde, öğrencilerin “klinik bilgi ve becerilerin önemli bir alanı, yansıtıcı bir uygulamayı teşvik etmek” olarak klinikte her bir durumda yaşanan bir durum üzerine düşünmelerinden (Madeira, s. 48, 2015) yansıtıcı sürecin öğrenciler tarafından nasıl kullanıldığını anlamak için, uygulamalarının dönüşümüne neden olabilir. Öğrencilerin yansımalarının analizi, refleksif bir pratisyenin, insanların gerçek ihtiyaçlarına göre düzenlenmiş hemşirelik bakım merkezinin sağlanmasına güçlü bir şekilde katkıda bulunduğunu, tedavilerde orantısızlığın uygulanmasını ve yaşamdaki kişiye bakım yapılmasını önlediğini ortaya koymuştur.
Öğrenme, öğretmenlik ve yaşam boyu süren bir döngünün merkezinde yer alır ve öğrencilerin aktörler olarak ikili bir sorumluluğu olduğu anlamına gelen uygun müdahaleleri alabilmeleri için uygun müdahaleleri edinmelerini sağlar. 1. sınıf öğrencisinin öğrenim sürecini öğrenir. Yaşam sonu insanlar için uygun olmayan, orantısız muamelelerin ve müdahalelerin kullanımı, bir geri dönüş biçimi olarak anlaşılabilir (Serrão, 2015). Öğrenci uygulamalarında oradaki süreçlerin nasıl kullanılacağını, gerçek ihtiyaçları için dünyaya nasıl yardım edileceğini ve uygun bakımı sağlamak için kuyruk veya müdahalelerini nasıl bulacağımızı öğrenebiliriz. Hemşirelik Disiplininin kanıtlarına dayanan uygulamalara, akademik ve mesleki yönlerine göre, bir dönüştürücüye aktarma hemşirelik öğrencilerinin eğitim sürecine müdahale ederek kendimizi kolaylaştırıcı ajan olarak konumlandırma şeklimizin boyutu. Bu bağlamda, yansıtıcı pratiğe pedagojik bir strateji olarak değer vererek, öğretmenlerin ve hemşirelerin hemşirelikteki klinik uygulama bağlamında kolaylaştırıcı rolünün aracılık ettiği, öğrencilerin becerilerin geliştirilmesindeki öğretme-öğrenme sürecini vurgularız. Çalışmamızı, oradaki flektif süreci analiz ettiğimiz kontrol edilemeyen belirtileri olan yaşam sonu kişilere yönelik bir bakım durumu hakkında “palliativecare II”de semptomların değerlendirilmesi ve kontrolü" dersinde yapılan eleştirel yansımalardan silin. Atkinsand Murphy (1993, 2003) tarafından önerilen Yansıtıcı Süreç Modeli ışığında. Süreklilik içinde, öğrencilerin “klinik bilgi ve becerilerin önemli bir alanı, yansıtıcı bir uygulamayı teşvik etmek” olarak klinikte her bir durumda yaşanan bir durum üzerine düşünmelerinden (Madeira, s. 48, 2015) yansıtıcı sürecin öğrenciler tarafından nasıl kullanıldığını anlamak için, uygulamalarının dönüşümüne neden olabilir. Öğrencilerin yansımalarının analizi, refleksif bir pratisyenin, insanların gerçek ihtiyaçlarına göre düzenlenmiş hemşirelik bakım merkezinin sağlanmasına güçlü bir şekilde katkıda bulunduğunu, tedavilerde orantısızlığın uygulanmasını ve yaşamdaki kişiye bakım yapılmasını önlediğini ortaya koymuştur.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kaynak
International Faculty of Nursing Student Congress 2020
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Caseiro, H. ve Pinto, M.R. (2020). Can reflective practice prevent the violence of disproportionate treatments to the end-of-life person? / Yansıtıcı uygulama yaşam sonu kişiye orantısız tedavilerin şiddetini önleyebilir mi?. International Faculty of Nursing Student Congress 2020, Maltepe Üniversitesi. s. 82-83.
