Zihinsel engelli çocuğa sahip anneler ile sağlıklı çocuğa sahip annelerin, atılganlık ve suçluluk-utanç düzeyleri açısından karşılaştırılması / Comparison of the mothers who have mentally retarded children with the ones heaving healty children considering the assertiveness and the guiltiness-shame level
Yükleniyor...
Tarih
2007
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Maltepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu araştırma, zihinsel engelli çocuğa sahip annelerle sağlıklı çocuğa sahip annelerin atılganlık ve suçluluk – utanç düzeyleri açısından, Rathus Atılganlık Envanteri ve Suçluluk Utanç Ölçeği kullanılarak karşılaştırılması amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini, İstanbul’ daki özel eğitim ve rehabilitasyon merkezleri arasından seçilmiş dört merkezin birinden eğitim alan zihinsel engelli çocukların anneleri (100 kişi) ve İstanbul’ da yaşayan; zihinsel engelli çocuğu olmayan rastgele (random) seçilmiş anneler (100 kişi) oluşturmaktadır. Araştırmada zihinsel engelli çocuk anneleri deney grubu, sağlıklı çocuk anneleri kontrol grubu olarak çalışmaya alınmıştır. Araştırmada deneklere atılganlık düzeylerini ölçmek için Rathus Atılganlık Envanteri, suçluluk-utanç düzeylerini ölçmek için Suçluluk– Utanç envanteri uygulanmış ve her uygulama yaklaşık 20 dakika sürmüştür. Araştırma sonucunda zihinsel engelli çocuğu olan annelerin suçlulukutanç puanları sağlıklı çocuğu olan annelerden daha yüksek bulunurken; zihinsel engelli çocuğu olan annelerin atılganlık puanları ile sağlıklı çocuğu olan annelerin atılganlık puanları arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır. Sonuç olarak araştırmaya katılan grupta, zihinsel engelli çocuğa sahip annelerin suçluluk ve utanç duygularını sağlıklı çocuk annelerine göre daha yoğun yaşadıkları; zihinsel engelli çocuk anneleri atılganlık bakımından değerlendirildiklerinde ise çekingen davranış özellikleri gösterdikleri bulunmuştur. Bu nedenle zihinsel engelli çocuk annelerine gerekli ve yeterli psikolojik desteğin sağlanması önerilmektedir.
This research aims to compare the mothers who own mentally handicapped children with the ones having healty children considering the assertiveness and the guiltiness-shame level, using the Rathus Assertiveness Schedule and Guiltiness-Shame Scale. The samples of this study are mothers who have mentally handicapped children educated at one of the selected four rehabilitation centers at Istanbul (100 people) and randomly selected mothers who don’t have mentally handicapped children. The mentally handicapped children’s mothers are considered as the test group, and the other mothers having healty children are assumed control group. In this study, the samples are applied Rathus Assertiveness Schedule to see their assertiveness level, and the Guiltiness-Shame Scale to evaluate the guiltiness-shame rank. Each applications last approximately 20 minutes. And in the end of this research, the guiltiness-shame points of the mothers who own mentally handicapped children is higher than the mothers having healty children and there isn’t found any logical difference between the assertiveness points of the mentally handicapped children’s mothers and the healty children’s mothers. In conclusion, for these groups of samples, it is found out that the mothers, who have mentally handicapped children, live the emotions of guiltiness and shame strongly rather than the mothers having healty children. And if their assertiveness level is considered, the mentally handicapped children’s mothers are showing diffident attitude. For this reason it is recommended that a satisfactory psychological help should be supplied for the mentally handicap children’s mothers.
This research aims to compare the mothers who own mentally handicapped children with the ones having healty children considering the assertiveness and the guiltiness-shame level, using the Rathus Assertiveness Schedule and Guiltiness-Shame Scale. The samples of this study are mothers who have mentally handicapped children educated at one of the selected four rehabilitation centers at Istanbul (100 people) and randomly selected mothers who don’t have mentally handicapped children. The mentally handicapped children’s mothers are considered as the test group, and the other mothers having healty children are assumed control group. In this study, the samples are applied Rathus Assertiveness Schedule to see their assertiveness level, and the Guiltiness-Shame Scale to evaluate the guiltiness-shame rank. Each applications last approximately 20 minutes. And in the end of this research, the guiltiness-shame points of the mothers who own mentally handicapped children is higher than the mothers having healty children and there isn’t found any logical difference between the assertiveness points of the mentally handicapped children’s mothers and the healty children’s mothers. In conclusion, for these groups of samples, it is found out that the mothers, who have mentally handicapped children, live the emotions of guiltiness and shame strongly rather than the mothers having healty children. And if their assertiveness level is considered, the mentally handicapped children’s mothers are showing diffident attitude. For this reason it is recommended that a satisfactory psychological help should be supplied for the mentally handicap children’s mothers.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Suçluluk-utanç, Atılganlık, Zihinsel engelli çocuk anneleri, Guiltiness-shame, Assertiveness, Mothers of handicapped children
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Karaçengel, F. J. (2007). Zihinsel engelli çocuğa sahip anneler ile sağlıklı çocuğa sahip annelerin, atılganlık ve suçluluk-utanç düzeyleri açısından karşılaştırılması / Comparison of the mothers who have mentally retarded children with the ones heaving healty children considering the assertiveness and the guiltiness-shame level (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Maltepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
