Lanetliler, utanmazlar ve sorumlular

Eğer utanç, Marx'ın 1843 yılında Arnold Rudge'a yazdığı bir mektupta ifade ettiği gibi devrimci bir duygu ve insanın kendi içine yönelttiği bir tür öfkeyse, 1 yeryüzü, yeryüzünün mülksüzleri ve kırılganları karşısında utanması ve öf­kelenmesi gerekenlerle; ama başkasına değil, şimdiye kadar hep ötekine yö­nelttikleri öfkeyi artık kendilerine yöneltmesi gerekenlerle tıka basa doludur ve bu duygunun getireceği devrime olan ihtiyacımız her geçen gün daha da artmaktadır. Çünkü ancak böylesi bir utancın, kökenleri yüzyıllar öncesi­ne dayalı bir utancın başlatacağı bir devrim, insanları yaralanabilirliğin ve kırılganlığın derin uçurumundan yavaş yavaş çıkarabilir ve bir zamanlar sanki lanetliymiş gibi kırılanlar, yaralananlar, mülksüzleştirilenler için bir umut olabilir. Bugün en çok aradığımız şey, utançtan beslenen bir devrim ve o devrimle gelecek olan umut gibi görünmektedir.