Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin Türkiye’de imkânsızlık gerekçesiyle infaz edilemeyen idari yargı kararlarına ilişkin yaklaşımı: Cıngıllı Holding A.Ş. & Cıngıllıoğlu v. Türkiye ve Süzer & Eksen Holding A.Ş. v. Türkiye davaları
Küçük Resim Yok
Tarih
2017
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Maltepe Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Türk Hukuk sisteminde, idarenin kesinleşmiş yargı kararlarını geciktirmeksizin yerine getirmesi yükümlülüğü; Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi, 82 Anayasası ve ilgili yasal düzenlemeler ile güvence altına alınmıştır. Demokratik hukuk devletinin vazgeçilmez koşullarından biri sayılan bu güvence, kişilerin idare karşısında hak arama hürriyetinin özünü teşkil etmektedir. Ancak istisnaen idarenin mahkeme kararlarının gereklerini yerine getiremediği haller vuku bulabilmektedir. Mahkeme kararları ile de hüküm altına alınan bu durum, doktrinde ili ya da hukuki imkânsızlık olarak adlandırılmaktadır. İmkânsızlık hali her ne kadar mahkeme kararının aynen infazına engel olsa da hukuk düzeni, infaz yerine geçebilecek alternatif çözümler bulması noktasında idareye bir takım yükümlülükler getirebilir. Bu bağlamda idareden, engellerin aşılmasını sağlayacak nitelikte uygulama biçiminde değişiklik, tazminat, tam tazmin veya kararın muhatabı ile uzlaşma gibi çözüm yolları araması beklenir. İdarenin bu süreçteki çabası, söz konusu yargı kararına uyma iradesine dair samimiyetinin de ölçüsü olarak tezahür edecektir. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi önüne gelen bazı davalarda, Türk yargı sisteminde kesinleşmiş mahkeme kararlarının, imkânsızlık gerekçesi ile idare tarafından yerine getirilmemesi hakkında kararlar vermiştir. AİHM’in bu davalardaki yaklaşımı, imkânsızlık kavramından ne anlaşılması gerektiği ve bu gibi hallerde idarenin nasıl tutum alması gerektiğine dair önemli tespitler içermektedir. AİHM’in meseleye yaklaşımı ve içtihatlarında yer verdiği ilke ve kurallar bakımından, Türk yargı içtihatları ile kısmen benzerlikler olsa da özellikle Türk idare pratiği bağlamında bazı temel farklılıklar barındırır. Çalışma da esasen bu hususlar üzerinde durulmak suretiyle, bireyin hukuka bağlı idare karşısındaki hak arama hürriyeti sorgulanmaktadır.
In the Turkish legal system, the obligation of the administration to full judicial decisions without delay is secured by The European Convention on Human Rights, 1982 Constitution Act and related legal regulations. This assurance, which is regarded as one of the indispensable conditions of the democratic state of law, is the essence of the freedom of people to seek rights against the administration. However, cases which are not be fulfilled the requirements of the court by the administration, can be found exceptionally. This situation, which is also put under judicial decisions, is referred to as actual or legal impossibility in its doctrine. Although impossibility is a barrier to the execution of the judicial decisions, the administration may have some obligations to and alternative solutions that can be substituted for the execution of the law. In this context, it is expected to seek solutions such as amendment, compensation, full reimbursement or decision making by reconciliation with the attorney in the form of application in a way that will overcome the obstacles. The effort in this process will manifest itself as the measure of sincerity of willingness to comply with the judicial decision. In some cases, at the European Court of Human Rights, decisions have been made in the Turkish judicial system concerning the failure of the administration to make analized judicial decisions on the grounds of impossibility. ECHR’s approach in these cases includes important determinations of what the concept of impossibility which needs to be understood and how the attitude of the mind should be taken in such cases. Although there are some similarities with the Turkish judicial jurisprudence, the ECHR has some fundamental differences, especially in the context of the Turkish administrative practice, in terms of the principles and rules that the Jurisprudence has in its approach and jurisprudence. In the study, right to legal remedies of the individual against the law-related administration is questioned mainly by focusing on these points.
In the Turkish legal system, the obligation of the administration to full judicial decisions without delay is secured by The European Convention on Human Rights, 1982 Constitution Act and related legal regulations. This assurance, which is regarded as one of the indispensable conditions of the democratic state of law, is the essence of the freedom of people to seek rights against the administration. However, cases which are not be fulfilled the requirements of the court by the administration, can be found exceptionally. This situation, which is also put under judicial decisions, is referred to as actual or legal impossibility in its doctrine. Although impossibility is a barrier to the execution of the judicial decisions, the administration may have some obligations to and alternative solutions that can be substituted for the execution of the law. In this context, it is expected to seek solutions such as amendment, compensation, full reimbursement or decision making by reconciliation with the attorney in the form of application in a way that will overcome the obstacles. The effort in this process will manifest itself as the measure of sincerity of willingness to comply with the judicial decision. In some cases, at the European Court of Human Rights, decisions have been made in the Turkish judicial system concerning the failure of the administration to make analized judicial decisions on the grounds of impossibility. ECHR’s approach in these cases includes important determinations of what the concept of impossibility which needs to be understood and how the attitude of the mind should be taken in such cases. Although there are some similarities with the Turkish judicial jurisprudence, the ECHR has some fundamental differences, especially in the context of the Turkish administrative practice, in terms of the principles and rules that the Jurisprudence has in its approach and jurisprudence. In the study, right to legal remedies of the individual against the law-related administration is questioned mainly by focusing on these points.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Yargı Kararlarının Yerine Getirilmesi, Hukuki İmkânsızlık, Fiili İmkânsızlık, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi, Adil Yargılanma Hakkı, Hak Arama Hürriyeti, Fulfilment of Judicial Decisions, Legal Impossibility, Actual Impossibility, European Convention on Human Rights, Right to Fair Trial, Right to Legal Remedies
Kaynak
Maltepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
16
Sayı
1.Şub
Künye
Apaydın, B. (2017). Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin Türkiye’de imkânsızlık gerekçesiyle infaz edilemeyen idari yargı kararlarına ilişkin yaklaşımı: Cıngıllı Holding A.Ş. & Cıngıllıoğlu v. Türkiye ve Süzer & Eksen Holding A.Ş. v. Türkiye davaları. Maltepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 16(1-2), s. 45-67.
