Atölye 3 dönüşüm: Tasarım aracının tasarım süreci ile ilişkisi üzerine bir araştırma
Küçük Resim Yok
Tarih
2020
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Prchitect İletişim Ltd. Şti.
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bilgi teknolojilerinin gelişimi ve yol açtığı değişimler, günümüzde 4. Endüstri Devrimi olarak adlandırılmaktadır. Akıllı otomasyon sistemleri, veri alışverişleri ve üretim teknolojileri gibi kavramları içeren Endüstri 4.0’ın gündelik hayatın her alanında olduğu gibi, mimarlık pratiğinde de köklü dönüşümleri beraberinde getirmesi kaçınılmaz olmuştur. Mimarlık alanına önce bir temsil ve görselleştirme aracı olarak giren bilgisayar teknolojileri, çok geçmeden geleneksel tasarım araçları ile tasarlanması olanaksız olan, karmaşık geometrilerin hesaplanabilmesi ve tasarlanabilmesine olanak sağlayan bir tasarım aracına dönüşmüştür. Günümüzde ise bilgi teknolojilerinin mimarlık ortamındaki kullanım alanı yalnızca tasarım süreci ile sınırlı kalmayıp, üretim sürecini de kapsayacak şekilde genişlemiştir. Bilgisayar destekli tasarım ve üretim, bir yandan, robotik, sanal gerçeklik, sayısal/hesaplamalı tasarım, parametrik tasarım, algoritmik tasarım gibi yeni tasarım yöntemlerinin geliştirilmesinde önemli bir artış sağlarken; diğer yandan, tasarım süreci üzerine çeşitli tartışmaları da beraberinde getirmiştir. Bu bağlamda, bilgisayar destekli tasarım yöntemleri ve/veya geleneksel yöntemlerle (maket, eskiz, çizim, vb.) gerçekleştirilen tasarım süreçlerinin, tasarımcının yaratıcılığına olan etkisi pek çok araştırmaya konu olmuşsa da konuyla ilgili hala net bir sonuca ulaşılabilmiş değildir. Özellikle, bilgisayar destekli tasarım yöntemlerinin mimari tasarım eğitiminde kullanımı ve bu kullanımın tasarımcı adayı öznenin yaratıcılığı üzerindeki etkisi, hala tartışılagelen güncel konulardan biri olmaya devam etmektedir. Aslında, tasarım sürecini analiz etmeye ve tasarım metodolojisi geliştirmeye yönelik çalışmalar 1950’li yıllardan beri artarak sürdürülmektedir. Pek çok farklı yaklaşımda, tasarım etkinliği, bir “karar verme” (Asimow, 1962) ve “problem çözme” (Newel & Simon, 1972; Lawson, 2006; Cooper & Press, 1995) eylemi olarak ele alınmaktadır. Bu bağlamda, tasarım süreci, yaratıcı ve sezgisel boyutları da içeren, bir araya getirilen çeşitli bilgilerden ve bu bilgiler aracılığıyla yeni bilgi üretimine dayanan oldukça karmaşık bir süreçtir. Bu süreç, “muhakemeye dayalı, rasyonel” ve “yaratıcı, sezgisel” düşünce olarak iki farklı düşünme biçimini içerir ve bu iki düşünce yapısının kombinasyonu ise, tasarım sürecindeki en önemli yeteneklerden birini meydana getirir (Lawson, 2006). Bu yönüyle tasarım süreci, “yaratıcılık” olgusunu içeren özel bir problem çözme biçimi olarak tanımlanabilir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kaynak
Yapı Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
459
Künye
Cantürk, E., Özgüven, Y. ve Şen, A. K. (2020). “Atölye 3 dönüşüm: Tasarım aracının tasarım süreci ile ilişkisi üzerine bir araştırma”, Yapı Dergisi. 459, s.54-60.
