Yoğun bakıma giden yolda bazı yorumlamalar
Küçük Resim Yok
Tarih
2016
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Türkiye Klinikleri Derneği
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Yoğun bakıma giden yolda hastalar için umut ve umutsuzluk vardır. Bunlar ya kurtarılacak ya da kaybedileceklerdir. Kurtarılma umudunu her zaman var sayarak yaşamak, insana umut kapısında aydınlık yollar açar. Hekimin tedavide bunları hiç unutmadan umudun bekçiliğini yapması önemlidir. Bu aradahekim, hasta ve aile arasındaki etkisiz iletişim, özellikle kritik konularda karar verilmesini olanaksızlaştırır. Hastaların durumu kötüleştikçe, birçok hekim hasta ve aileyle diyalog başlatmada çekimser kalır. Sağlık elemanlarının çoğunluğu hastalarla ölüm ve ölümcül hastalıklı olmak konusunu nasıl konuşacaklarına yönelik çok az eğitim almışlardır. Ayrıca, sağlık elemanlarının kendi ölümlülükleriyle yüzleşme güçlükleri, ölümcül hastaya yaklaşımlarını olumsuz yönde etkiler. Bu çalışmada bütün bu sorunlar irdelenirler.
On the way to intensive care, there is both hope and despair for patients. These will either be saved or lost. Living always by assuming to have the hope to be saved opens illuminated ways for people at the beacon of hope. It is important that a physician should keep watch over hope without forgetting these in the treatment. Meanwhile, ineffective communication between physician, patient and family especially makes it impossible to make decisions on critical matters. As patients' situations get worse, many physicians abstain from starting a dialogue with patients and families. Most of the medical staff have taken little training on how to talk with patients about death or having a fatal disease. Moreover, medical staff's difficulty facing off their own mortality negatively affects their approaches towards deadly-ill patients. In this study, all these problems will be examined.
On the way to intensive care, there is both hope and despair for patients. These will either be saved or lost. Living always by assuming to have the hope to be saved opens illuminated ways for people at the beacon of hope. It is important that a physician should keep watch over hope without forgetting these in the treatment. Meanwhile, ineffective communication between physician, patient and family especially makes it impossible to make decisions on critical matters. As patients' situations get worse, many physicians abstain from starting a dialogue with patients and families. Most of the medical staff have taken little training on how to talk with patients about death or having a fatal disease. Moreover, medical staff's difficulty facing off their own mortality negatively affects their approaches towards deadly-ill patients. In this study, all these problems will be examined.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Etik, Tıbbi, Yoğun bakım, Mutluluk, Ethics, Medical, İntensive care, Happiness
Kaynak
Türkiye Kllinikleri Tıp Etiği-Hukuku-Tarihi Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
2
Sayı
1
Künye
Demirhan Erdemir, A. (2016). Yoğun bakıma giden yolda bazı yorumlamalar / Some comments on the way to intensive care. 2(1), s. 12-20.
